როცა დავქორწინდი, ოჯახის წევრებმა მითხრეს, ჯერ შენთვის მარხვა არ შეიძლებაო. მეც დავეთანხმე, ცოდვა ხომ არ ჩავიდინე?
მარხვა შეინახოთ თუ არა, ეს დამოუკიდებლად ან ოჯახის რჩევით კი არა, მოძღვართან შეთანხმებით უნდა გადაწყვიტოთ. ადამიანური სისუსტეებიდან გამომდინარე, მოძღვარს შეუძლია მარხვის შერბილებაზე კურთხევა მისცეს… რახან განიცდით, მიბრძანდით ეკლესიაში, თქვით ამის შესახებ აღსარებაში და ეზიარეთ. საერთოდაც, ოჯახურ პრობლემებზე ესაუბრეთ მოძღვარს – ეკლესიურობა გამაძლიერებელია ოჯახისა. მოძღვრის ლოცვა-კურთხევა თქვენი ოჯახის მომავალს კეთილად წარმართავს.
ცოდვად ხომ არ ჩამეთვლება დიდმარხვის დღეებში მოხვნა, დაბარვა, დათესვა… თუ ეს ასეა, მაშინ როგორ მოვიქცე?
რასაკვირველია, არ ჩაგეთვლებათ. დიდი მარხვის პერიოდი მონანიებისა და ბრწყინვალე აღდგომისათვის მომზადების დროა და არა მუშაობაზე უარის თქმისა. უფალმა თვითონვე მოგვცა მიწაცა და შრომის უნარიც და ის არ მოითხოვს თქვენგან ასეთ ხანგრძლივ პერიოდში შრომა შეწყვიტოთ. კვირადღეებში კი დიდმარხვის დროსაც, ისევე როგორც ყოველთვის, მოერიდეთ შრომას. უქმეა აგრეთვე, დიდი მარხვის ბოლო კვირა – ვნების შვიდეული. ეს ის კვირაა, როცა უფალი შეიპყრეს და ჯვარს აცვეს. ამ კვირის ყოველი დღე დატვირთულია სინანულით უფლის ვნების გამო: სასურველია, ამ დღეებში ეკლესიაში წირვა-ლოცვაზე იაროთ. სამუშაოს, რომელიც სასიცოცხლოდ არ არის აუცილებელი და მისი გაკეთება სხვა დროსაც შეგიძლიათ, ამ კვირაში ნუ შეასრულებთ… თუ გამოუვალი მდგომარეობა შეგექმნებათ, ანუ ისეთი რამ გიფუჭდებათ, რის აღდგენასაც მომავალში ვეღარ მოახერხებთ, შეგიძლიათ იშრომოთ, ოღონდ მოძღვრისგან კურთხევა აიღეთ.
მინდა მოძღვარმა ჩემი ახლობლები ლოცვაში მოიხსენიოს, რა უნდა გავაკეთო ამისთვის?
თუ თქვენ კონკრეტული დღის ლოცვებში გსურთ ახლობლების მოხსენიება, წირვის წინ საკურთხეველში ცალკე ცოცხლებისა და ცალკე მიცვალებულთათვის სეფისკვერი უნდა შეაგზავნოთ. შესაბამისად, მათი სახელებიც ცალ-ცალკე უნდა ჩამოწეროთ ფურცელზე. სასურველია ამ ადამიანების სახელზე მოწყალებაც გაიღოთ.
მარხვაში გადავიხადე ქალიშვილის ქორწილი, რასაც ახლა ძალიან განვიცდი. როგორ მოვიშორო ეს მძიმე შეგრძნება?
მდგომარეობას ამძიმებს ის, როცა ცოდვა შეგნებით არის ჩადენილი, ანუ როცა იცი, რომ სცოდავ და ღვთის საწყენ საქციელს მაინც სჩადიხარ… მაგრამ ამ შემთხვევაშიც კი უფალი გულმოწყალეა. როცა ადამიანი აცნობიერებს თავის ქმედებას და წუხს, ღმერთი აძლევს მას საშუალებას, ცოდვა აღსარების სახით მოინანიოს. გულწრფელი აღსარებითა და სინანულით ცოდვა ყველას შეენდობა, მათ შორის, თქვენც. საერთოდ კი, ილოცეთ როგორც საკუთარ შეცოდებათა შესანდობად, ასევე ქალიშვილის კეთილდღეობისთვისაც…
ვცხოვრობ გორში. ჩვენი წინაპარი მღვდელი იყო, რომელსაც ცოდვა ჰქონდა ჩადენილი… შესაძლოა ამის გამოა, რომ ჩვენს სანათესავოში უცნაური, არასასიამოვნო ამბები ხდება… როგორ მოვიქცეთ, რით გამოვისყიდოთ ეს ცოდვა?
რამდენიმე ხნის წინ "კვირის პალიტრის" ერთ-ერთ მკითხველს უკვე განვუმარტეთ, რომ წინაპრის ცოდვის გამო შთამომავალი პასუხისმგებელი არ არის: მაგრამ იქვე დავაზუსტეთ ისიც, რომ შთამომავალზე წინაპრის ცოდვა მაინც აისახება… რადგანაც თქვენც გრძნობთ მის ზემოქმედებას, შეგიძლიათ წინაპრის ცოდვა აღსარებაში, თქვენს ცოდვებთან ერთად მოინანიოთ. გარდა ამისა, წარმოთქვით დილა-საღამოს ლოცვები და მოიხსენიეთ თქვენი ოჯახის წევრები და ნათესავები, სთხოვეთ უფალს მათი კეთილდღეობა… და რაც მთავარია, იცხოვრეთ ქრისტიანულად, რომ თქვენც და თქვენი შთამომავლობაც უფლის წყალობით იყოთ გარემოცული.
ეპატიება თუ არა ადამიანს ნათლობისას ყველა ცოდვა?
წმინდა ნათლობის შედეგად ხდება მიტევება პირველქმნილი ცოდვისა და ნათლობამდე ადამიანის მიერ ყველა ჩადენილი ცოდვის. წმინდა ნათლობის წყალობით ცოდვას ადამიანზე ბატონობის ძალა ჩამოერთმევა.
ცოდვა, რომელიც აღსარებაში მოვინანიე, მიუხედავად იმისა, რომ აღარ ჩამიდენია, მაინც არ მასვენებს, ეს ძალიან მაწუხებს… როგორ მოვიქცე?
იფიქრეთ იმაზე, რომ უფალი კაცთმოყვარეა და ყოველივეს მიუტევებს, რაც გულწრფელად არის მონანიებული… მაგრამ დაფიქრდით იმის შესახებაც, ნამდვილად გულწრფელი იყო თუ არა თქვენი სინანული. თუ სინანული გულწრფელია, მას აუცილებლად უნდა ჩაენაცვლოს იმედი, რომ ამ ცოდვისგან ნამდვილად თავისუფალი ხართ. ეს სულიერად ახალ დაბადებას ნიშნავს… თუ ეს ასე არ არის და უიმედობაში მოექცევით, ეს უკვე ახალი, ურწმენობის, სასოწარკვეთის ცოდვაა… ამავე დროს, თქვენ სჩადიხართ ამპარტავნების ცოდვას იქიდან გამომდინარე, რომ კაცთმოყვარე უფლის მიტევებაზე მაღლა აყენებთ თქვენს ადამიანურ განწყობებს… ამიტომ უნდა მოინანიოთ ეს ცოდვები და ისევ სთხოვოთ უფალს, რომ გული სიმძიმისგან გაგითავისუფლოთ.
ამბობენ, რომ ცოდვა შთამომავალზე გადადის, რამდენად შეესაბამება ეს აზრი ქრისტიანულ კანონიკას და თუ ასეა, როგორ მოინანიოს შთამომავალმა წინაპრის ცოდვა?
წინაპრის მიერ ჩადენილ ცოდვაზე შთამომავალი პასუხს არ აგებს. მაგრამ ეს ცოდვა ერთგვარად მაინც აისახება მის სულზე. ცნობილი ხალხური გამოთქმა "ბაბუის ნაჭამმა ტყემალმა შვილიშვილს მოსჭრა კბილიო" სწორედ იმას ნიშნავს, რომ წინაპრის ცოდვა აზარალებს და აბრკოლებს ადამიანს. უფალმა არ გაწირა თავისი საყვარელი ქმნილება, ადამიანი და ცოდვათა გამოსასყიდად იესო ქრისტე მოუვლინა. იესომ ჯვარცმით გამოისყიდა ჩვენი ცოდვები და მოგვცა სინანულის საშუალება, რათა სასუფეველში პირნათელი წარვდგეთ მის წინაშე… ამდენად, თუ ადამის ცოდვისგან ვთავისუფლდებით, მით უფრო შეიძლება დავძლიოთ ჩვენში საკუთარი წინაპრის ცოდვების მიმართ მიდრეკილება ლოცვით და ქრისტიანული ცხოვრების წესით.
ხომ არ ითვლება წინათგრძნობა ცოდვად და როგორ უნდა ვილოცოთ ამ ცოდვის მოსაშორებლად?..
წინათგრძნობის მცირეოდენი უნარი ყოველ ადამიანს გააჩნია და იგი, ისევე, როგორც სხვა თანდაყოლილი შესაძლებლობანი ადამიანისა, ღვთის მიერ არის ბოძებული. თუმცაღა, ჩვეულებრივი მიწიერი ცხოვრებით მცხოვრებს ეს უნარი ისე არ უვითარდება, რომ მასზე დაყრდნობა შეიძლებოდეს: ბევრჯერ ხდება, ცუდს ველით და ამის ნაცვლად სიხარულს ვიღებთ… ანდა, პირიქით… ამიტომაც წინათგრძნობას გადამწყვეტი მნიშვნელობა არ უნდა მიანიჭოთ. წინათგრძნობის უნარი განვითარებული ჰქონდათ იმ წმინდანებს, რომლებიც თავისუფალნი იყვნენ მიწიერი ცხოვრებისაგან. ისინი მოვლენებს წინ უსწრებდნენ, ნათელხილვის ნიჭი ეძლეოდათ და შეეძლოთ განჭვრეტა იმისა, თუ მომავალში რა მოხდებოდა…
ვიპოვე წმინდა გიორგის ხატი. ცოდვად ხომ არ ჩამეთვლება, რომ გავყიდო?
ჩვენ შეგვიძლია გირჩიოთ: თუ ხატს შინ დაიტოვებთ და მასზე ილოცებთ, უფრო მეტი მადლი და სიკეთე მოგეცემათ, ვიდრე მისი გაყიდვით ნაშოვნი ფულით მიიღებთ. ხატის პოვნა ღვთის განგებულებაა… ილოცეთ ამ ხატის წინაშე, შესთხოვეთ წარმატება და ჯანმრთელობა. გულწრფელი ლოცვით მიღებული ღვთის წყალობა ყოველგვარ თანხაზე უფრო მეტია.
რას გვეტყვი, მამაო?
კითხვების კრებული
ცოდვა
რა სახის ცოდვაა "ძილსა შინა დაცემა" და როგორ მოვიქცეთ ამ დროს?
"ძილსა შინა დაცემა" სიზმარში იმ ცოდვაში ჩავარდნაა, რაც ჩვეულებრივად მღვიძარ მდგომარეობაში მრუშობის ცოდვად ითვლება. არსებობს საგანგებო ლოცვები, "ძილსა შინა დაცემის" ცოდვის მოსანანიებლად. სიზმრად დაცემის შემდეგ უნდა წარმოთქვათ ეს ლოცვები, რომელიც 40 მეტანიით სრულდება, ხოლო შემდეგ კი "ძილსა შინა დაცემა" აღსარებაშიც მოინანიოთ.
ცნობილია, რომ სიცრუე ცოდვად ითვლება, მაგრამ ახლობელს სიმართლეს ვუმალავ, რადგან ვიცი, ის სიმართლის მოსმენისას ცუდად გახდება. როგორ მოვიქცე, ცოდვას ჩავდივარ?
თუ სიმართლე ადამიანს ვნებას მოუტანს, მის გამხელას უნდა მოერიდოთ. სიმართლემ სიკეთე უნდა მოუტანოს ადამიანს და არა ზიანი. ხოლო ის, რომ ზიანის მომტან სიმართლეს არ ამბობთ, არ ნიშნავს, რომ ცრუობთ. ჩვენი აზრით, ეს დუმილი მოყვასის სიყვარულით და გაფრთხილებით არის გამოწვეული. თუ დუმილი გამძიმებთ, ესაუბრეთ მოძღვარს და ილოცეთ თქვენი ახლობლისთვის. "ზოგჯერ თქმა სჯობს არა თქმასა, ზოგჯერ თქმითაც დაშავდების".
მყავს კაცთმოყვარე, პატიოსანი ახლობლები, რომელთა ბებიაც და ბაბუაც, ასევე მშობლებიც ძალიან წესიერი და სიკეთის მქნელი ხალხი იყო. ისინი მშვიდად მიიცვალნენ, მაგრამ ჩემს ახლობლებს განსაცდელი განსაცდელზე მოსდით, თანაც საკმაოდ მძიმე… ისინი მიზეზს ეძებენ. მე კი გამახსენდა, რომ მათ წინაპრებს უფლის არ სწამდათ და ყოველ წუთს გმობდნენ… ეს ცოდვა ხომ არ ამძიმებთ მათ?
უფალი ისეთი გულმოწყალეა, რომ წინაპრის ცოდვას მათ შთამომავალს არ მოჰკითხავს, თუ თვითონაც არ იმეორებს ამ ცოდვებს. ყოველი ჩვენგანი თავის ცოდვებზე აგებს პასუხს. მაგრამ ისეთი მძიმე ცოდვა, როგორიც ღვთის გმობაა და რომელიც თქვენი ახლობლების თვალწინ ხდებოდა, ბუნებრივია, მათ ამძიმებთ. ეს დიდი ტვირთია, რომლის სიმძიმე ცხოვრებასაც უძნელებს. ამიტომაც ისინი უნდა მოვიდნენ ეკლესიაში.
ვარ მარტოხელა დედა. მსურს ეს ცოდვა მოვინანიო. მითხრეს, რომ ეკლესია მკაცრად განსჯის მათ, ვინც შვილი ქორწინების გარეშე გააჩინა. ამის მეშინია და ტაძარში ვერ შევდივარ. ეს სიმართლეა?
ეკლესია ყოველი ღონით ცდილობს ქალი მრუშობის ცოდვას აარიდოს, მაგრამ ისეთ შემთხვევაში, როცა ღვთის უდიდესი სასწაული – ადამიანის ჩასახვა ხდება, ეკლესია უდიდეს თანადგომას უცხადებს მომავალ დედას. ზრუნავს, რომ ააშოროს მრუშობაზე გაცილებით მძიმე ცოდვა – შვილის მკვლელობა, აბორტი. ჩვენ (საპატრიარქოს) გვაქვს საშუალება, მეთვალყურეობა გავუწიოთ მომავალ დედას ფეხმძიმობისას, ხოლო შემდეგ კი აღვზარდოთ და შევიფაროთ ბავშვი და როცა დედას სურვილი ექნება, მაშინ გავატანოთ.
გთხოვთ განმიმარტოთ, არის თუ არა საგანგებო ლოცვები, ჰომოსექსუალი ცოდვისგან რომ გამოვიდეს ადამიანი, თუ არადა, რა უნდა გააკეთოს მან?
ჰომოსექსუალიზმი მართლაც უდიდესი ცოდვაა. რასაკვირველია, არის შემთხვევები, როცა ადამიანი ისეთი ფიზიკური ნაკლით იბადება, რომელიც ამ ცოდვაში ჩავარდნას უწყობს ხელს, მაგრამ ძირითადად, ასეთ ცოდვაში სულის დაჭუჭყიანებით, მიმბაძველობით ვარდებიან… ორივე შემთხვევაში ადამიანს მოეძებნება ძალა, რომ ამ ცოდვიდან გამოვიდეს. ამ ცოდვისგან თავდასაღწევი საგანგებო ლოცვები არ არსებობს. თუმცა რომც არსებობდეს, დამოუკიდებლად, მოძღვრის გარეშე ამ ცოდვიდან გამოსვლა მაინც ძალიან ძნელი იქნება. ამიტომაც უპირველესად ასეთ ადამიანს ვურჩევთ მიმართოს მოძღვარს, რომელიც განსჯისა და განკითხვის გარეშე, მოისმენს მის აღსარებას. სწორედ მოძღვართან ურთიერთობით, მრავალჯერ აღსარებითა და მტკიცე სულიერი ნებით იძლევა ეს ცოდვა. მოძღვარი ამ ცოდვით შეპყრობილ თავის სულიერ შვილს თვითონვე შეურჩევს ლოცვებსაც და ცხოვრების წესის შეცვლაშიც დაეხმარება.
რით მოვერიო ქედმაღლობის ცოდვას?
ქედმაღლობის ცოდვა არა მარტო იმ ადამიანს ამძიმებს, რომელსაც ეს ახასიათებს, არამედ სხვებზეც დამთრგუნველად მოქმედებს. ჩავიხედოთ საკუთარ თავში, – რა მოგვწონს, რა გვაქვს ჩვენ ისეთი, რომ სხვებზე უკეთესად მივიჩნიოთ თავი? ყველაფერი, რაც ჩვენ გაგვაჩნია, უფლის მოცემულია და უფლის ნაბოძვარით ამპარტავნების უფლება არა გვაქვს. ქედმაღლობის მკურნალი სიმდაბლეა. სიმდაბლესა და ყოველივე სათნოებას კი ადამიანის გულში ეკლესია ააღორძინებს. იარეთ ეკლესიაში და ის სათნოება, რითაც უფალმა დაგასაჩუქრათ, იმრავლებს. მაშინ მხოლოდ ქედმაღლობას კი არა, ბევრი სხვა ცოდვის სიმძიმესაც მოიშორებთ.
ვარ ახალგაზრდა ქალი. სანამ ეკლესიაში დავიწყებდი სიარულს, ფაქტობრივად ბავშვობის ხანაში, ჩავდიოდი ცოდვას, რომელსაც მოძღვარს ვერაფრით ვეუბნები. მოძღვარმა სულიერად გადამარჩინა, ჩემთვის იგი ძვირფასი ადამიანია და მტანჯავს იმაზე ფიქრი, რომ შეიძლება ჩემზე აზრი შეიცვალოს. მაწუხებს ისიც, რომ ცოდვას ვერ ვინანიებ, როგორ მოვიქცე?
მოძღვრისა და სულიერი შვილის ურთიერთობა, პირველ რიგში იმას გულისხმობს, რომ მოძღვარმა თავისი სულიერი შვილის გული განწმინდოს და ქრისტეს გზაზე დააყენოს. თუ თქვენ მოძღვარს ბოლომდე ვერ გაენდეთ, სულს იმძიმებთ. უფალმა ისედაც ყველაფერი იცის და მისი უნდა გერიდებოდეთ და არა მოძღვრისა. თუკი სინდისი გქენჯნით, ესე იგი, უფალი განიშნებთ, რომ ცოდვა მოინანიოთ. თქვენი მოძღვართან დამოკიდებულება სწორი არ არის. ეს ხარვეზი აუცილებლად უნდა გამოსწორდეს.
ხშირად ადამიანები ერთმანეთს განიკითხავენ და ამტკიცებენ, რომ ეს ცოდვა კი არა, მხილებაა. რით განვასხვავოთ განკითხვა და მხილება?
მხილება დიდ სიფრთხილეს მოითხოვს. პირველ რიგში საკუთარი თავის მხილება უნდა ვისწავლოთ და მერე ვამხილოთ სხვები. საჭიროა ეს სიყვარულითა და გულისტკივილით გავაკეთოთ. სანამ ვინმეს ვამხელდეთ, უნდა დავრწმუნდეთ, ნამდვილად სცოდავს თუ არა, სასარგებლო იქნება თუ არა მხილება მისი სულისთვის. თუკი ამაში დავრწმუნდებით, უფალს ჯერ ლოცვით უნდა ვთხოვოთ შემწეობა მისთვის, ხოლო შემდეგ პირისპირ ვუთხრათ, რატომ გვტკივა მასზე გული. თუკი მან იგივე გაიმეორა, შეგვიძლია ორი-სამი კაცის თანდასწრებით ვამხილოთ. კვლავ შეცოდების შემთხვევაში უკვე შეიძლება – საჯაროდაც. თუ მაინც არაფერი არ შეისმინა, თავი გავანებოთ. ჩვენ კი ასე იშვიათად ვიქცევით. ისე ვამხელთ ერთმანეთს, თითქოს სხვისი შეცდომა გვახარებს, ადამიანი ამას გრძნობს და რასაკვირველია, მხილებაც კეთილ ნაყოფს ვერ გამოიღებს.
ვიცი, რომ სამშობლოს დაცვის დროს მტრის მოკვლა ცოდვად არ ითვლება. რა განაპირობებს ამას?
სამშობლოს უფალი გვაძლევს. მისი სამსახური ყოველგვარ საკუთარ ამბიციაზე მაღლა უნდა იდგას. როცა ადამიანი ომში ქვეყნის დასაცავად მიდის და არა პირადი ამბიციური ინტერესით, როცა კაცის კვლა გაბოროტებული სულის მოთხოვნილება კი არა, იძულებითი ქმედებაა, როცა თავს მოყვარესა და მამულს სწირავს, ეს უკვე ქრისტიანული სათნოებაა. ამიტომაც ეკლესია სამშობლოს დაცვისას მეომრისაგან ადამიანის იძულებითი მოკვდინების ცოდვას თავის თავზე იღებს და შესთხოვს უფალს, ეს ცოდვა შენდობილი იყოს.
მინდა შევიძინო სახლი. უკვე შევარჩიე, მაგრამ მითხრეს, ნუ იყიდი, მაგ სახლში ცოდვა დატრიალდა და ვერ გაიხარებო. როგორ მოვიქცე?
სახლზე მართლაც შეიძლება აისახებოდეს ბინადართა ცოდვების მემკვიდრეობა და სასჯელი, რომელიც მათზე ამ არაქრისტიანული ცხოვრების გამო მოვიდა… მაგრამ ადამიანი, რომელიც სავსეა უფლის სიყვარულით და რწმენით, ამან არ უნდა შეაშინოს. ვისაც რწმენა აქვს, ცოდვილთა მემკვიდრეობა არ შეეხება, თუ რასაკვირველია, თვითონაც იგივე არ გაიმეორა. ამიტომაც თუ სურვილი გაქვთ, შეიძინეთ შერჩეული სახლი, აკურთხებინეთ მოძღვარს და იქ სათნოებითა და უფლის სიყვარულით იცხოვრეთ. მაშინ უფალი ყოველთვის თქვენი მფარველი იქნება.
ჩემს ცხოვრებაში ისეთი მოვლენები ხდება, რომ ხშირად მირჩევენ "კვეთებულის" ლოცვას დავესწრო. გთხოვთ, განმიმარტოთ რა არის ეს ლოცვა და როგორ მივიდე ამ ლოცვებზე დასასწრებად.
სიტყვა "კვეთებული" გვიჩვენებს, რომ ადამიანი ბოროტი ძალისგან არის კვეთებული და ბრკოლდება. ზოგჯერ ადამიანი ამ ძალის ზეგავლენას არა მხოლოდ სულიერად, არამედ ფიზიკურადაც განიცდის… კვეთებულის ლოცვების დროს გათავისუფლება ხდება ამ ბოროტისაგან, მაგრამ სანამ ამ ლოცვებზე დასასწრებად მიბრძანდებოდეთ, ჯერ კარგად უნდა გაარკვიოთ, სინამდვილეში რასთან გაქვთ საქმე. ამისათვის უნდა მიბრძანდეთ თქვენს ახლოს მდებარე ტაძარში და მოძღვარს გაესაუბროთ.
მითხრეს, რომ ლოცვების წაკითხვა მოძღვრის კურთხევის გარეშე არ შეიძლება. ეს მართალია?
თუ ადამიანი დილა-საღამოს ლოცვების, საგალობლების კითხვას დამოუკიდებლად იწყებს, ეს მხოლოდ მისასალმებელია, ლოცვების წაკითხვის სურვილი ღვთის ნებით ჩნდება. ლოცვა ყოველთვის გაგაძლიერებთ, რადგან ამ დროს ღვთისკენ მიემართებით. მაგრამ სასურველია, მხოლოდ შინ ლოცვებით არ შემოიფარგლოთ, ეკლესიაში მიბრძანდეთ და მრევლთან ერთად ევედროთ უფალს. დიდი ძალა აქვს მრავალი მორწმუნის ერთად ლოცვას, გაერთიანებული ლოცვა ადვილად ლახავს ბოროტს და უფლისკენ გაძლიერებულად მიემართება. გარდა ამისა, მოძღვარი გირჩევთ იმ ლოცვების წაკითხვას, რომელიც ამა თუ იმ გარემოში თქვენს სულს დასამშვიდებლად და გასაძლიერებლად დასჭირდება.
ახლობელმა მითხრა, რომ მომდურაობა ცოდვაა და, შესაძლოა, მომდურავი მოძღვარმა არც აზიაროსო. რატომ არის ცოდვა იმ ადამიანთან საუბარი თუ არ მინდა, რომელმაც ტკივილი მომაყენა?
"მოგვიტევენ ჩვენ თანანადებნი ჩვენნი, ვითარცა ჩვენ მივუტევებთ თანამდებთა მათ ჩვენთა…" ეს იმას ნიშნავს, რომ უფალს ვთხოვთ: როგორც ჩვენ ვაპატიებთ სხვას ცოდვებს, ისე გვაპატიე ჩვენცო. ზიარება არის უფლის უდიდესი სიწმინდე და როცა ამ სიწმინდეს ვეხებით, ჩვენში ქრისტე შემოდის. მომდურავ და მძულვარე გულში ქრისტე როგორ შემოვა? ყველანი ცოდვილები ვართ ქრისტეს წინაშე. ამიტომაც მომდურების დროს ზიარება კურნების ნაცვლად, შეიძლება სასჯელად გვექცეს. მოძღვარი არ აზიარებს იმიტომ, რომ ეს ადამიანი თავის საქციელზე დაფიქრდეს.
ჩამეთვლება თუ არა ცოდვაში, რომ ჩემზე ბევრად უფროს ადამიანს, მკაცრად მოვექცე, თუ იგი ამას იმსახურებს?
ასაკით და წოდებით უფროსს (სასულიერო იქნება თუ საერო), პატივისცემით უნდა მოექცეთ… ისე, როგორც ზნეობრივ ოჯახში ექცევიან ოჯახის მამას. ალბათ ყურადღება მიგიქცევიათ, რომ სადაც ეს წესია დამკვიდრებული, ის ოჯახიც პატივსაცემი და ღირსეულია. გარდა იმისა, რომ უფროსისადმი პატივისცემა ტრადიციაა, ბუნების, სიცოცხლის კანონიც არის… ეს კანონი თვით მხეცებშიც მოქმედებს და როცა მას ვეწინააღმდეგებით, ღვთის განჩინებას უარვყოფთ… გარდა ამისა, როგორც უფალი გვასწავლის, ადამიანებს ისევე უნდა მოვექცეთ, როგორც გვსურს, რომ ჩვენ გვექცეოდნენ…
როგორ მოვიშოროთ სიმთვრალის ცოდვა?
ამ ცოდვისა და სენის მოსაშორებლად განუწყვეტლივ უნდა ევედროთ უფალს. მარხვითა და სინანულით განმარტოვდეთ და დაფიქრდეთ იმაზე, თუ სიმთვრალის ცოდვაში ჩავარდნით, როგორ ტკივილს აყენებთ ახლობლებსა და საკუთარ თავს. გადაიხადეთ პარაკლისი წმინდა ბონიფანტეს სახელზე, რომელსაც ხელეწიფება მემთვრალეობისგან განკურნება. ცნობისთვის გეტყვით, რომ მემთვრალეობის სენისგან განსაკურნებლად არსებობს საგანგებო ღვთისმშობლის ხატი. შეიძინეთ ეს ხატი და სთხოვეთ დახმარება და მფარველობა, რათა განიკურნოთ.
რას ნიშნავს ლოცვა "დაუჯდომელი", გამოხატავს თუ არა ეს სიტყვა ადამიანის ფიზიკურ მდგომარეობას ლოცვის დროს?
სახელწოდება "დაუჯდომელი ლოცვა" ლოცვის ძალასა და აღმატებულობას გულისხმობს. "დაუჯდომელი ლოცვები" ძლიერი ლოცვებია და წარმოთქმის დროს განსაკუთრებულ სიფხიზლესა და ყურადღებას მოითხოვს, ადამიანი არ უნდა მოდუნდეს და სულით მთლიანად ლოცვისკენ უნდა იყოს მიმართული. სულის სიფხიზლე თავისთავად მოითხოვს, თუკი ადამიანი ჯანმრთელია, ლოცვის დროს მუხლი არ მოხაროს, არ დაჯდეს. "დაუჯდომელ ლოცვებში" განსაკუთრებულად არის წარმოჩენილი იმ წმინდანისადმი ვედრება, რომლისთვისაცაა დაწერილი ეს ლოცვები (არსებობს წმინდა სამების, მაცხოვრის, ღვთისმშობლის… სხვა წმინდანთა "დაუჯდომელი ლოცვები"). ადამიანები ამ ლოცვებს განსაკუთრებული განსაცდელის ან სიხარულის დროს წარმოთქვამენ და წმინდანს შემწეობას სთხოვენ. გულმხურვალებით აღვლენილ ამ ლოცვებს დიდი ძალა აქვთ…
რა ვუყო ცოდვას, რომლის თქმასაც მოძღვრის წინაშე ვერ ვბედავ?
აღსარებაში ნებისმიერი ცოდვა უნდა თქვათ. მოძღვარი იმიტომ მოგივლინათ უფალმა, რომ მასთან ყოველი ცოდვა მოინანიოთ. ცოდვა არის დანაშაულთან შეკვრა და სიმძიმე და თუკი იგი აღსარებაში არ გაამხილეთ, როგორ მოიშორებთ ამ სიმძიმეს, როგორ განეშორებით დანაშაულს? ჩვენ ადამიანები ვართ და ყველანი ვცოდავთ. აღსარება ლამაზ-ლამაზი სიტყვებისა და ლამაზი საქმეების წარმოსაჩენად არ დაუწესებია უფალს, აღსარების დროს თავს კი არ ვიწონებთ, არამედ ცოდვებს ვებრძვით, ვაღიარებთ და მათგან ვთავისუფლდებით. შეგახსენებთ, რომ უფალმა ისედაც იცის ჩვენი ცოდვიანი გულისთქ.
|
